تاثیر انجماد شیشه ای و تکوین در محیط کشت روی توزیع میتوکندری و میزان atp تخمک های موش در مراحل gv، mii

با توجه به اهمیت میتوکندری در تکوین تخمک، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر انجماد شیشه ای و بلوغ آزمایشگاهی بر روی پراکندگی میتوکندری و میزان atp تخمک موش در مراحل ژرمینال وزیکل (gv) و متافاز 2 (mii) بود. تخمک ها از موش های ماده نژاد nmri 6 تا 8 هفته ای به دست آمدند. تخمک های gv بعد از تزریق داخل صفاقی10 واحدpregnant mars serum gonadotropin (pmsg) و تخمک های mii بعد از تزریق 10 واحد pmsg و 48 ساعتبعد، تزریق 10 واحد (hcg) human chorionic gonadotropin جمع آوری شدند. سپس تخمک های مراحل مختلف تکوینی از تخمدان و لوله فالوپ موش های ماده جمع آوری شده و در دو گروه انجمادی و غیر انجمادی قرار گرفتند. تخمک های موش در مراحل تکوینی مختلف در گروه انجمادی به روش کرایوتاپ با بکارگیری اتیلن گلیکول، دی متیل سولفوکساید و سوکروز منجمد شدند. تخمک های gv منجمد شده پس از ارزیابی درصد بقا تا 24 ساعت در محیط کشت ویژه ivm کشت داده شدند. تکوین تخمک های mii حاصل از بلوغ آزمایشگاهی و تحریک تخمک گذاری بعد از لقاح تا مرحله hatch مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان atp تخمک ها با استفاده از واکنش لوسیفرین- لوسیفراز اندازه گیری شد. توزیع میتوکندری، توسط رنگ آمیزی باmito tracker green و با استفاده از میکروسکوپ فلوروسنت مورد بررسی قرار گرفت. میزان زنده ماندن تخمک های مراحل gv و mii منجمد شده به ترتیب 39/87% و 5/89% بود. از نظر نرخ تکوین و خروج از منطقه شفاف بین تخمک های انجمادی و غیر انجمادی اختلاف معنی داری وجود نداشت. بین تخمک های مراحل مختلف تکوینی حاصل از شرایط in vivo و in vitro در گروه انجمادی و غیر انجمادی از نظر میزان atp تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما توزیع میتوکندری تخمک های انجمادی و غیر انجمادی تفاوت داشت. بنابراین روش انجماد شیشه ای با استفاده از کرایوتاپ و ضدیخ اتیلن گلیکول، دی متیل سولفوکساید و سوکروز تأثیری بر پتانسیل تکوینی و میزان atp تخمک موش در مراحل مختلف تکوینی نداشت اما بر روی پراکندگی میتوکندری اثر گذار بود.